Tęsknota telepie

Oddala nas od siebie koronawirus

Na ścieżce w parku i w lesie szumiącym

Jakże gotowy zadać cios złem drzemiącym

Z którym biegnie jak rozszalały świrus

Jeszcze na pustej ulicy, w szkole, w sklepie

A nawet w kaplicy czy we świątyni   

Spoglądają na siebie z oddala kuzyni   

Do dawnych kształtów tęsknota telepie

Jak uprzednio wiosny nie mogą powitać

W izbie ściska paradoksu koleba

Im dalej od siebie tym zbliżenie nieba

Coś w duszy z wiary zaczyna zakwitać