wypalony

ziarno piasku na pustyni 

niedopalony papieros

na przystanku sam 

im starszy tym bardziej nasiąknięty 

gąbczasty mokry do szpiku kości 

miękki jak galareta z octem 

sprężysty gdy kieliszek podnosi 

za kołnierz w szkole mnie targali 

teraz gdy

osiadłem na mieliźnie 

okręt nie odpłynie przenika mnie życie 

skryty w pragnieniach 

chucham na ciszę

gęstych myśli 

widzę więcej

nie boję się przyszłych dni