Jakoby w cynkowej trumnie

Rozepchnął rękoma

I prawdę z gardła wydarł Hydrze

Jemu to dzwon zabije

Temu co  prawdę z gliny podniesie

Naniże guziki

W różaniec Katyński

Ten zapomniany choć żywy

Jemu cokoły ręcyma swoimy

Choćby we krwi

Usypiem, kurhany

By nie był wam zapomniany