dzisiaj nałożę na usta wiersz

nieskażony dotykami

odizolowany od innych

odległością myśli

powstał w sterylnych komorach

w przedsionku jak szpitalna śluza

zostawiłam stare buty

białe rękawiczki i żal

za grzechy obaw

za umywanie łąk z zapachu trawy

za słowa jak dmuchawce na wiatr

za ulewne milczenie

metafory kodujące

serdeczny szept

chowam się

głębokim westchnieniem zasysam

wiersz

pełen nabytych przeciwmarzeń