kochałem kiedyś kobietę dziwną 

miała duszę tak rozpęczniałą 

że nie mieściła się w ciele 

a ciało nie mieściło się w łóżku 

kochałem potem kobietę samotną 

stała na brzegiem morza jak skała 

jej rozwiane włosy zbierałem 

i układałem w martwe warkocze 

kochałem później kobietę piękną 

miała porcelanową twarz Wenus 

patrzyłem na nią jak na dzieło sztuki 

w ramie i za pancerną szybą  

kochałem jeszcze kobietę zwyczajną 

o nagich piersiach zmysłowych udach 

urodziła mi dwoje troje czworo dzieci 

i kochałem ją najbardziej ze wszystkich