Panie

jeśli mnie wezwiesz

to pozwól

bym choć przez chwilę

znów był chłopcem z latawcem

na polanie

gdzie trawa zielona

swobodnie faluje

poruszana wiatrem

obok stoją jodły strzeliste

niczym wieże gotyckie

niedokończone

pod jedną z tych wież

leży wiolonczela

w której moje prochy złożą

a dusza odchodząc

poruszy struny

i będzie słychać melodię

przepełnioną tęsknotą

za światem

którego nie zdążyłem zrozumieć