szklą się listki zetlałe czerwień buków odpada

park w błękitnym polarze cierpnie głóg z berberysem

dzień wysysa świetlistość zmrok po cieniach zakrada

w farby niebo przemienia i zmarznięty półksiężyc

szepty szumy półgłosy przykręcony wodotrysk

lśni zetlałe listowie w szkarłat buków rozpada

twój kapelusz burgundem czarny płaszcz rękawiczki

tłem dla myśli przechodnia gdy popatrzył ci w oczy

światło dnia się zasysa a zmrok w cieniach zakrada

ponad maską jak czador jasne czoło zbrużdżone

tym co dzisiaj przyniesie na zielone „pojutrze”

skrzy zetlałe listowie w koral buków upada

w rozrzuconej przestrzeni gdzieś pomiędzy steczkami

złote włókna pajęczyn: właśnie pora zmierzchania

dzień zasysa świetlistość zmrok wśród cieni się skrada

bohomazem listopad: jakiś taki jaskrawy

choć złocienie przemarzły i miechunki rozeschły

szklą się listki zetlałe czerwień buków odpada

dzień wysysa świetlistość zmrok po cieniach zakrada

21.11.2020