rozkołysała się firanka, 

zatrzepotało coś na drzewie. 

okno otwarte, mętlik w głowie, 

pies przeraźliwie jęknął przez sen. 

poświata liże fałd zasłony. 

gorączka w skroniach, puls aż dudni. 

napić się mleka z miodem, czosnkiem, 

a potem spać aż do południa. 

odespać strachy, grypie zmory, 

które wkręciły w myśli grzechy - 

pierwszy, że tyle zaniechania 

drugi - obawa przed tym trzecim. 

a potem jeszcze niespełnienia, 

zgubione szanse, klucze, skrzydła… 

coś trzepotało się na drzewie 

coś zableszczało. coraz widniej. 

nikt nie zanucił. warkot przeszył, 

jak dreszcz w gorączce, spokój brzasku. 

firanka się rozleniwiła. 

świt się zaplątał w nocny nastrój.