gdzie wieżaście wysoko

tam postój dla gniazd

wędrownych ptaków

po horyzont błękitów

słońc i księżyców

łagodnych chmurek

wiosna zza rogu

wybuchła - wystrzeliła

jak z korkociągu -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - -

wszystko olśnieniem

pogórze muzyką - i

kwitnącą iwą

kwietniem: tym szczęściem

chyżonogim z przepaską

fiołków we włosach