Ładny piesek i pani też :)

Hihihi...! No coś Ty, Adelo? Ty tak na serio? A ja celowo na potrzebę tego tekstu — pół żartem, pół serio — specjalnym filtrem siebie i pieska oszpeciłam. :D A to ci numer!... Ale miło mi. :)

To głowa decyduje o tym, jaki kolor widzi: jak najbardziej wesoły różowy - czy skrajnie depresyjny szarobury.

Koty widzą /w ciemnościach/ dzięki tapetum lucidum, węże widzą także w podczerwieni, ptaki drapieżne w technologii HD, my-ludzie widzimy to, co chcemy widzieć (i reszta zamieciona pod dywan), etc., etc.

I tu też się z Tobą zgadzam, Emilio. Jak się ma złe stosunki ze swoim własnym centrum dowodzenia, to świat się widzi najczęściej w szaroburych kolorach.
Kurka, to takie proste, a i tak wielu nie potrafi tego zrozumieć.