Górnik

Górnik głową otuloną kaskiem z lampą światła

I choćbym był atletą to nie udźwignie ciężaru

Kilometr skał bagażu jaki kopalnia splotła

I przytłacza istotę w maleńki pyłek oparu

Tu pod ziemią myśli o słońcu, o władcy nieba

I o ludziach - jakim szczęściem ściele się prosta droga

W rodzinach, w kościołach, w radosnych spotkaniach szkraba

Z oglądania w przyrodzie przechadzającego się Boga

Szczęść Boże! Powitanie braci górniczej w wierze

I jest w tym  bezgraniczne zaufanie Opatrzności

Że po szychcie, winda szybu ku światłu wywiezie

Kolejny raz w otwarte ramiona Bożej Miłości