autoportret udany
tegoż tutaj autora;
założę mu kajdany
- kamień i on do wora

wór z mostu do rzeki
- tam spoczywaj przez wieki

Penisa jak ogarek
Miał Ziutek, Melon, Jarek,
Muniek i Kinol oraz Darek
I wielu jeszcze innych
W niczym wszak niewinnych
Ludzi.

W granicach Lechistanu
Nie penis czyni
Z chłopa męża stanu.

Szydzenie sobie z ludzi
Czy z Jacka, czy też z Zdzisia
- U nas w Polsce d z i s i a j?? -
Niesmak może tylko budzić.

Halinek mam na imię, wyglądam, jak wyglądam... i co z tego?! Trzeba być płytkim człowiekiem, żeby oceniać ludzi po imieniu i aparycji.

Tak. To zadziwiające, jak bardzo to, co sam mówisz /śpiewasz, piszesz/

- a tym przecież jest wiersz

/i szerzej "stara zdarta płyta", czyli literatura/ -

O B N A Ż A ciebie jako człowieka.

Jakie masz cycki
A jakiego fiutka
Co masz w głowie
A co w sercu
Taki tyci/tak malutka

George Bernard Shaw w swoim genialnym "Pigmalionie"

(a od 1913 r. sztuka ta nie schodzi z afisza, do dzisiaj ekranizowano ją 11 razy)

obsadza w głównej roli prof. Higginsa, językoznawcę.

Co o ludziach mówi ich własny język?

N I C

?

Ludzie nie wybierają ani swego nazwiska, ani swej rodziny, ani swego wyglądu, ani swej płci. Co zatem wybierają? Mroki niewiedzy lub oświecenie.