Tak bardzo

Tak bardzo jesteśmy samotni na ziemi,

w obrocie planety wśród gwiazd, odrobiną kosmosu .

Wznosimy budowle, rozmieszczone wedle układu gwiazd,

upatrując rodzinnego domu.

Otwieramy oczy,  przez ołtarze świątyń biegniemy w wierze

do niebiańskich obrazów.

Być może satelity ścigają nasze promienie miłości

I szukają  bratnich dusz, zaglądających na ziemię w anielskich strojach,

albo  w statkach  kosmicznych.

Przynoszą nam przesłanie: Nie jesteśmy sami.

Homo sapiens, wyciągamy dłonie do siebie,

chcąc być blisko  na ziemi i w niebie.