Z dźwiękiem dzwonów

Gdy dzwon świątyni wysyła kręgi śpiewne

I Księga Przymierza otwiera się wśród smug

Lud swoje akty wkłada w loty wotywne

Wierzy, że wzlecą tam gdzie króluje Bóg

Sumienie winno słyszeć pieśni dzwonów

Sięgających sedna sfer niebieskich

Odnajdując skrzydła wśród sensownych genów

W istnienie niepojęte, istot świętych

Widziałem, jak tłumy z biegu przystawały

I wznosiły  nagle wzrok w tętno światła

Scaleni z niebiańską mocą odrzwia drgały

Usta tańczyły, dusza pieśnią kwitła

W południe, śląc ukłony tonów i czynów

tak jak anioł w czas zwiastowania czyni

Na­tu­ral­nie,  także słucham śpiewu dzwonów

Niechaj szary świat barwna jasność olśni