jakby tak świat padł przed tobą na kolana  

nie ulegaj nie lękaj się nie uciekaj przed nim 

podnieś wysoko głowę ponad szczyty

ponad chmur kontury

wszystkie byty odejdą w niepamięć czeluści piekieł

zostanie ślad na ścianach skalnych po tych co  

nadali kształt sztuce a słowa przybrały ciała 

twardy jak granit piękny diament w oczach

zawstydziłeś wszystkich co skąpili wody

szkoda im było podzielenia się tym co niby  

ich jest a było wspólnym owocem omotany  

zakłamany świecie dokąd zmierzasz  

on został w ojczyźnie w krainie ojców

zbudował miasto na strzępach prawdy  

lud padł na kolana i oddał pokłon Bogu 

On wskazał drogę którą powinni iść  

poszli ujrzeli świat lepszym bez krzywd