czyżbym mej duszy widział konanie

po cóż więc pienia co miłość wabią

mój przyjacielu

tyś uciśniony

niezdrową strawą

poza horyzont

uciech i trosk

byliśmy jestem na tym padole

chociaż po prawdzie brak ci pokory

dureń mądrością

całunem mrocznym

ściele zasłony

kiedy szoruję

umysłem dno

w cieniu zapachu koloru brzemienia

gdzie promień sączy muzyki krople

skryjesz niebawem

pod ciemną czaszą

wtedy odpocznę

zakwitnie w cieniu

w dwójnasób splot