- Jajo wędruje zwróconym ostrym biegunem do ujścia jajowodu. Dopiero na samym końcu, gdy jest już gotowe, obraca się... - Wytłumaczył.

- A ile jajek znosi dziennie taka kura? - Zainteresowała się dama.

- Nie poganiamy jej. Ile zniesie, to zniesie. Ma tutaj doskonałe warunki. Nie manipulujemy temperaturą. Oczywiście mamy tych kurek więcej, one są teraz na wybiegu. Tylko ta, dama z Winsoru - zawiesił głos.

Kura popiskiwała. Kooo koo koo. A potem znowu popiskiwanie. Uniosła nieco kuper i światło dzienne ujrzało okazałe jajko. Właściwie to na światło imitujące światło dzienne. Nigdy w życiu nie widziałem czegoś podobnego. Jakby Star Trek przechodził przez pole siłowe. Czy coś.

Jajko wypadło. Bieliło się w słomie.