chciałbym w sobie coś zmienić

by weszło głęboko w kości

by umysł był jasnym świtem

gdy na horyzoncie jutrzenka

patrzy nieśmiało w oczy

zaglądam w lustro nie poznaję się

smutne te poranki gdy zmieszany

wstaję rano patrzę w twoją stronę mamo

zatarte ścieżki śladów nie widzę

obrazy w głowie układam na ermitażu

zapadają słowa żony głębią w sercu

drążą zmarszczki na twarzy starej chaty

jestem starym domem niewolnikiem słów

wierny pies jem z ręki jak uwolnić sny

zatrzymany w głowie z wirem myśli

jak uciec stąd od zniewolenia

mamo pomóż zmęczony tym światem

zamykam rozdział witam się z Bogiem