Neuroza nr 1

w moim mieszkaniu

ściana opiera się

o laskę

monotonnie tyka zegar

leniwie brzęczy mucha...

stare tapety

pachną kamforą

aromat ziołowej herbatki

miesza się z wonią wykrochmalonej pościeli

pastą do podłóg i

kocimi szczynami...

w mojej kuwecie

trzeszczą kolana

marszczą się

twarze…

zapada fotel

jesienne słowa

na pożółkłych kartkach

szeleszczą niczym liście

ścieląc podłogę

pod upadłe

myśli

a ja...

a ja

kurwa nie mogę myśleć o niczym innym jak tylko o tym

że żywi odchodzą hurtowo

martwi tłoczą się coraz bardziej

corazbardziej

ech…

wzdycham patrząc przymglonym wzrokiem na

mojego czarnego kota

który ma głęboko w dupie dylematy ludzkiej egzystencji

wygrzewając się na parapecie w promieniach zachodzącego słońca

mrucząc przy tym modlitwy do kociego boga...

amen