O Slońca brzask

Bóg posyłał proroków do narodów

Negując obrane ścieżki ciemności

Nagabując do wędrówki w świetle dnia

Unikając udręk siności

Jeszcze dźwięczą słowa na puszczy świata

Jak lemiesz walczący z otłogiem zbitym

Jeszcze wszystkie ziarnia pragną zasiewu

I radować się snopem złotym

Więc gdy ojczyste zagony oglądam

Zwite w burzę piaskowego potrzasku

Maski kryjące twarze dławią oddech

Jak trudno żyć bez Słońca brzasku