O poranku

Otwierając na oścież furtkę domu

Królestwo świata wita z ofertami

A Nowinę oznajmia kościelny dzwon

Niosąc nuty światła między domami

Nie zapisana strona dnia lśni bielą

A spojrzawszy w nieba błękitne prądy

Każdy werset domagał się wędrówki

Wierne pójście z ożywczym Duchem Prawdy

Uschłe liście królestwa świata wabią

Mataczą prawdę, ciągną wstecz, oszwabią

Lecz pokusa nie zdolna zadać mata

Gdy duszę okrywa zbawienna szata