Biczowanie

Biczowanie – przez mózg przechodziły baty

Uderzenie za uderzeniem

Rana za raną się otwierała – i ukazywała we mnie

Butami zdeptany kwiat cnoty

Gdy wszystkie baty spadły - nastała

Rozdzierająca cisza

Załomotało serce – umysł

Oglądając pobojowisko zdrętwiał

Slyszę – jak spadają Krople Krwi

I uderzają w grudy ziemi

Wnet rozdzwoniła się przestrzeń

Przenikając całe jestestwo

Jakby Krople były wiosną

Grudy porzucały martwe istnienie

A ja i uwięzione ziarna cnót

Odkrywały boskie istnienie

A wtedy - ogród w domu się obudził

Zaczął rozkwitać

Uciekając z krawędzi świata śmierci

Okrywał się dywanem kwiatów