był taki dzień

kiedy babcia

na wspomnienie wojennej pożogi

łzami krochmaliła pościel

i gdzieś na różańcowym trakcie

w towarzystwie świętych

witała ranne zorze

aż rozstępowała się noc

a dziadek

z drożdżowym posmakiem

dnia poprzedniego i przekleństwem

na ustach

przeciągał osełką po kosie

na pohybel duchom nieczystym

i nad doliną

ocembrowaną wygasłymi wulkanami

cud słońca poruszał cienie

szczęśliwych dusz