Nie jestem tutaj po to, aby śnić

w samotności. Nie powracam w te strony,

żeby wierzyć w melancholię.

Jestem tylko iskierką, poczętą

na złość wiatrom, wymierzoną przeciwko ludzkości.

Słowa rozpuszczają się na języku,

myśli szukają w głowie

przypisanych trajektorii.

Jestem przyczyną tego świata,

nieskazitelnością, niepowtarzalnością.

Przybyszu z odległego miasta,

czy wierzysz w początek świata?

Czy ufasz, że przeminie we mnie wiatr,

czas odejdzie do przeszłości?

Nie ma tu moich pragnień.

Nie ma życzeń, co nie czekają

na wspomnienia. Rozbieram się

z Twojego ciała, przymierzam do twarzy

zwierciadło.

Uwalniam z siebie serce,

wydostaję się spod powiek. Namiętność

przemija z pierwszym pożegnaniem.