jak rozumiesz metaforę `rzucaliśmy się podwórkami`? 

uznasz, że... narkotyki, nonkonformizm, 

czy inna tego typu trująca kołdreka, 

którą można naciągnąć sobie aż pod krtań? 

bo wiesz, to, co tam zawarłem jest nieco strzępiaste, 

pali po pierwszym zażyciu, później – wywołuje 

przyjemne uczucie odrealnienia, platyny rozmijającej się 

o lata świetlne z kamieniem, wody parującej z sadzawki, 

wrażenie skraplania się owej mulistej i 

przebakteryjnionej cieczy, jako drogie perfumy. 

z czym połączysz obrazek, po otrzymaniu którego 

wraca się do siebie zygzakując 

i z tremolo na ustach? 

będzie impulsem wiodącym na barykady, energią 

powodującą chęć zdobywania zewnętrznych 

ścian wieżowców i to bez asekuracji, 

czy rozrośnie się jako roślina, 

której najbardziej żywą częścią będą kolce? 

wątpię w drugą ewentualność. 

uznasz to za atrybut nie do przecenienia, 

szorstką, ale niezbywalną cechę? 

wiem, że tak.