Posąg

Stoisz sztywno, patrzysz

Nie mając świadomości na co

Śmiejesz się, rozmawiasz

Słuchasz i mówisz coś, do kogoś

Dziwisz się a czasem martwisz

Tak jakby nigdy nic

A ja stoję jak słup!

Nic nie słyszę, nic nie odpowiadam

Stoję jak posąg

Pustym wzrokiem patrzę w dół

Bez wyrazu, bez grymasu

Nie jest śmiesznie, nie jest smutno

Stoję, stoję, stoję!...

Jedyne piękno jakie widzę

To czas przemijania

Harmonia, która ulatuje i

Korozja na mym lico

I nic więcej zrobić już nie mogę

Nawet stojąc dziś przy tobie

Patrzę nań z daleka w dal

Jedną dłoń na sercu trzymam

Tak by nikt nie dostrzegł jego bicia

Drugą dłoń przed sobą trzymam

By nikt, nigdy

Nie przekroczył mej granicy.