O ile jeszcze szukam poranków we wschodach

nad brzegami stawów zatrzymując oczy

w sitowiu co bawi ważki i pająki

na co dzień

o ile w nocy szukam sensu co za dnia

zebrał polot karczemnych przedsięwzięć

litości i złości co klnie po cichu

bezpieczniej

o ile jeszcze w polach pod wsią dudni życie

a trud z tygodnia w święto jest nagrodą

o tyle mogę odetchnąć od was

poezji przygodą

zamykam kalendarz wypełniony śmiechem

zakładką szczęść i niepowodzeń przełożony

odkładam między najmilsze liryki

tak wolę

zarzucam na ramię plecak doświadczeń

w sandałach na rzepę wygodnie zapiętych

wyruszam naprzeciw kolejnym spotkaniom

dla siebie