Ponad lasem krzyży

Łuna świetlista

Pachnąca sosną i chryzantemą

Pod niebo uderza

Dłonie moje uprzątają

Jesienną mogiłę

Z liści uschniętych

Kiedyś żywych  zielonych

Wilgoć i chłód zapomnienia

Studzi twarz w modlitwie rozpaloną

Mchy przeszłości głaszczą aksamitem

Niecierpliwe palce

Na opuszczonym grobie

Ustawiam w krzyż

Lampki pamięci

Chwila zadumy

Kim byłem i jestem

Może kiedyś

W miłości Chrystusa

Ktoś oczyści i oświetli

Moją zagubioną mogiłę

Po sobie nie zostawiam nic

Nawet zwiędniętych

Mrozem przeszklonych

Umarłych chryzantem