Natalii

Boisz się, że odejdę o zmroku

i nie będzie cię blisko.

A ja się boję, że twój niepokój

odbierze wszystko!

Przecież pamiętasz moje spojrzenia!

Słowa zostawiam wszystkie…

Co zapisane już się nie zmienia,

choć bywa świstkiem.

Będziesz wspominać wspólne rozmowy

nieco wyblakłe, ciche.

Słuchałaś przecież każdej mej mowy,

żyjesz mą psyche.

Dałam ci miłość, szacunek, siłę,

prawą, szlachetną duszę.

Na ciebie patrzę, nim się rozpłynę...

Już ruszyć muszę!

Zostawiam w tobie wszystko, co moje,

dobre było i święte.

A ty to przyjmij i weź jak swoje,

nie noś przeklęte!