CZEKANIE NA AUDIENCJĘ

jak się dopchać na audiencję kiedy dusza

w jednej chwili bez pożegnań się wyniosła

wprawdzie czuwa nad umysłem i nad ciałem

ale przecież jak tu płynąć kiedy wiosła

skradła sprytnie na to swoje wojowanie

a ja dureń nie mam żagli do cholery

więc się kręcę w jednym miejscu do znudzenia

błogi spokój żadnych prądów toteż stery

tylko balast w takim martwym położeniu

parskam ogniem po czym gasnę narzekaniem

świat ma frajdę i na całość w atomówce

nie obchodzi go mój problem z żeglowaniem

lecz po chwili coś mi miauczy ludzkim głosem

że czasami warto wcisnąć się po uszy

na dno łajby co już trzeszczy od przeciążeń

i wytrzymać do audiencji nim się skruszy