przez obrzeża najważniejszych zdarzeń

prześwituje lęk

drży w puchu łomocze o skały

na niedokończonym pejzażu przysiada nieśmiało

czy aby zdążę dobrać farby

klamki  jutra misternie rzeźbione

a tu mgła za drzwiami łopiany niewiadomych

po prostych krzy we czarne w kolorowych

zbieram pędzle i tak nie wykorzystam pewnie wszystkich

ale może zapalę w kominku