Mgła co się plącze wśród rannych zorzy

Łąkę otula ,wśród traw się płoży

Z bagien się niesie poświatą mleczną

Światło latarni w smugę bajeczną

przemienia .

Przesiąkłe chłodem mgliste tumany

Rosą pokryły gęste burzany

Kłęby wilgoci snują się sennie

Zwiastując schyłek nocy jesiennej

chłodnej i dżdżystej.

Słońce nieśmiało przyświeca z góry

Refleksy gubiąc wśród mlecznej chmury

Niczym kryształek blaskiem się złoci

Kropla spadając z liścia paproci

jak łza perlista.

Mgła z czasem rzednie ,ku ziemi schodzi

Odkrywa pejzaż z mglistej powodzi

By wczesnym rankiem kiedy już świta

Wilgocią ,chłodem jesień przywitać

melancholią tchnącą.