CIERPLIWOŚCI

optymizmu się kubeł obudził

patrzy z nieba na świat obolały

wprawdzie dzwonem nie jestem - pomyślał

lecz się przebić potrafię w skostniały

warkot uczuć zsiniałych od chłodu

monotonne umysłów skrzypienie

tylko jak tu podzielić roztropnie

to com zebrał - ot wielkie zmartwienie

toteż czasem zawita na wschodzie

innym razem na grzbiet Europy

kilka kropli rozpyli od święta

cierpliwości - i ciebie pokropi