Wyżej niż szczyty oblodzonych stoków,

zasiadając do Piotrowego stołu,

na puszystym błękitnym obłoku,

przybyła watacha trzynastu aniołów.

By radzić razem z Panem

nad ludzkimi grzechami,

chcac zlikwidować chaos, zamęt,

jaki powstawał setek latami.

Podczas tego pamiętnego spotkania,

Bóg nagle nerwowo z krzesła ruszył,

ręką chmury odsłania,

zauważa promyk nadzieji co jeszcze się pruszy.

Idzie wygłosić nowe orędzie.

Moi zgromadzeni ruszycie na ziemie,

taka ma wola i niech tak będzie.

Nikogo nie pytjąc o zdanie,

każdemu wyznaczył inne zadanie.

Naprzeciw im rece wystawił,

i na pożegnanie ich pobłogosławił.