Smutny, ale ja miewam taki mechanizm w sobie, że w każdym, nawet przypadkowym słowie doszukuję się czegoś krzepiącego. "Dym spalonych mostów" skojarzył mi się na przykład ze słowami pewnej piosenki, w których spalone mosty przedstawiane są jako najlepszy w życiu start. To mi się znowu kojarzy z pewną osobą, która w pewnym burzliwym momencie swojego życia wyjechała za granicę, zostawiając za sobą wszystko i jak się potem okazało - lepiej zrobić nie mogła.
Zdaję sobie sprawę z tego, że to nikczemna nadinterpretacja (za którą przepraszam), dlatego chciałbym z góry za nią przeprosić.
"Nietoperze oczu" brzmi pięknie, świeżo i pobudza (przynajmniej moją) wyobraźnię.

Widzisz, nie było nietoperzy dziś (przecież o tej porze roku wiadomo), gdy wracałam autem do domu i mi na myśl przyszły. Z takich oto myśli nieprzewidzianych powstają wiersze. :) Pozdrawiam.

Bardzo dobry wiersz, mimo że taki smutny i pesymistyczny.

zdecydowanie na TAK :)

Myślę, że wiersz jest zaledwie odrobiną tego smutku, który się pojawia obserwując dzisiejsze patologie. Coraz mniej miłości i wierności, a coraz więcej szukania miodu w ...nieodpowiednich miejscach. Tylko dzieci na tym tracą najwięcej, bo i dzieciństwo i wychowanie i miłość i dobre spojrzenie na świat i ludzi.

Co JEST po nocnej ciemnej nieodgadnionej stronie Księżyca,

ciekawi tylko nocne nietoperze, astronomów -

i Poetów.

Reszta trwa w kamiennym uśpieniu

Bohater tej liryki, kobieca "ja", żyje - i nadal wikła się - w świecie, w którym to JEGO /gacka nocnego/ ślepe oczy*) wyznaczają jej karkołomne, samotne pole działania. Jej nieuchronnemu upadkowi sekundują jedynie dzieci.

---------------------------

*) gacka ślepe oczy - nietoperze "widzą" przede wszystkim uszami