ta resztka życia 

która przyprowadziła mnie do ciebie 

ma ośle uszy i długi nos 

ręce całe z drewna 

potyka się o pajęczyny  

miłościom którym zamknął drzwi 

przegląda się w lustrze 

skulony w kącie wieczór 

gada do siebie 

ale on nie słucha 

zawsze wtedy 

kiedy na niego krzyczą 

jeszcze nie cały człowiek 

chciałby kochać 

okryć się ciepłem oczu 

zapomnieć  

o każdej pojedynczej rzeczy 

i myślach jak deszcz 

rozlanych w jeziora