zapomnieć siebie na amen
żeby przypomnieć siebie
na teraz

Semafor, połyskliwe szyny, deszcz, poświata księżyca, oddech w kłębach pary - i nieuchronna perspektywa samotnej drogi - a w tle puch torebek nasiennych bawełnianych pól...

(vide sekwencja lirycznych obrazów)

Gdzie byś nie był, w s z ę d z i e ludzie borykają się dokładnie z takimi samymi jak te twoje zmartwieniami, bolączkami i torem przeszkód.

Czym jest dla nich solidarność?

Kołem ratunkowym??

Kiedy zapominasz, że jesteś?

(porównaj ostatnie wersy)

Kiedy zaczynasz się troszczyć o innych?

Jak w tym zestawieniu rozumieć tytuł wiersza?

Że w którą stronę byś nie pojechał /np. pociągiem/, wszędzie będzie ci towarzyszył drugi - jak ty równie stroskany - człowiek.

Kondycja ludzka jest wspólna wszystkim ludom Matki Ziemi