Zabawny wiersz, ale nie wiem, czy moja reakcja była zamierzona? Odbieram jako akceptację życia z jego uciążliwościami, które można całkiem nieźle oswoić. Na przykład mlaskaniem (że też na to jeszcze nie wpadłam!);)
A wróble na koniec są świetne.

Lilly, ja tylko piszę. A najciekawsze są zawsze komentarze :) Chociaż nie mlaskam, to myślę, że każdy umie oswoić swoją rzeczywistość. :) Padam na twarz idę coś poczytać. Pozdrawiam wszystkich na wieczór ;)

Wrzosiku w jakimś dziwnym rejonie podkarpacia mieszkasz. U nas się mlaska ;) chociaż tego nie czynię :) Pozdrawiam cię serdecznie. Aaaa, a siorbie się czy siorpie? ;) U nas się siorpie ;) hihii

Prof. Jan Miodek: Czasownik "siekać" koniugacyjnie wygląda następująco: ja sieczę, ty sieczesz, on siecze, my sieczemy, wy sieczecie, oni sieką. Natomiast niektóre czasowniki są wariantywne - np. klaskać. Można powiedzieć: ja klaszczę, ty klaszczesz, ale można też powiedzieć ja klaskam, ty klaskasz i to jest dopuszczalne. Ostatnio mnie ludzie ciągle pytają: czy otworzyłem, czy otwarłem?- to tu jest też absolutna wariantywność, ani ćwierć promila nie ma przechyłu w tę, czy inną stronę. Drzwi są otworzone albo otwarte - obie te konstrukcje są wariantywne. To samo z mlaskaniem: mlaszczę, mlaszczesz albo mlaskam, mlaskasz. Natomiast ostatnio puściłem wariantywnie ssę, ssiesz albo ssam, ssasz, a tymczasem słownik mi podpowiedział, że byłem za bardzo liberalny. Jednak w zgodzie z oficjalnym paradygmatem jest odmiana: ja ssę, ty ssiesz, on ssie, my ssiemy, wy ssiecie, oni ssą.

Bardzo optymistyczne zakończenie i tak trzymaj! Tylko hamuj z tym przeżuwaniem przed snem.

Piękny wiersz, doskonała pointa. A co z mlaskaniem? Kiedyś też mlaskałem i to niekoniecznie z zachwytu poezją. Teraz już coraz rzadziej.