Dotyk zajmuje się absurdem

Dotykaj –

absurd dotyku sam się wymyśli

Dotykaj –

a za dotykiem

zasieki chronicznej podróży

przez dziurkę od klucza

nie przez złudną chitynę

Więc dotykaj –

absurd zrodzi drugie dotknięcie

gdzie dotyk ciągłą niewiedzą

a dotykanie eufemizmem dla duszy

I wymyśl dotyk

jak się myśli o pokruszonym szkiełku

zrzuconym niedbałym ruchem ręki

prosto na duszę za szybą

bo dotyk larwą

co w końcu owada zeszkli

gorącą żarówką