Dwa granaty i chlebak (patrz nagłówek i 1. wers wiersza)- tutaj to bynajmniej nie TE dwa słodkie granaty-owoce i nie TEN chlebak, którymi się z bratem-kamratem dzielisz: to zabójcza śmiercionośna broń.

W przesłaniu pochwała dla wojny, która jak potop tsunami czy trzęsienie ziemi cofa świat do punktu zero - do bezludzi Edenu:

jakże wszystko byłoby prostsze
w karabinowej czarno bieli
we frontowej jasności stron

i z tysiącem trupów na obu przyfrontowych przedpolach.

W tle jasne jak światło wojennej pożogi pytanie:

zamiast mnożyć zabitych, czyż nie lepiej SAMEMU wyjść przed szereg i te przedpola oczyścić?

To tylko jeden trup więcej.

Wszyscy rodzimy się z garotą na własnym gardle