Miękną spierzchnięte usta pod naporem uczuć

tama niewypowiedzianych żali rozlewa się donikąd

w bezpiecznym domu bez drzwi nie ma powrotów

i twój cień za oknem nie jest dotykający aż nadto

dzisiaj zamiast szukać nowych bram

przetrzyj myślą opuszczoną ścieżkę podróży

lecz w moich oknach wieczorny błysk żarówki

rozbitku to już nie twoja morska latarnia