ktoś puka za ścianą

Nawyk nie zawsze właściwy, ale zawsze to jakiś. Nikt tak naprawdę nie jest zdecydowany w 100%. Mówisz "tak|` a chcesz powiedzieć "nie". Świtem rządzą ludzie, którzy władzy mieć nie powinni.

Stary kawaler to nie dla mnie, toteż w ważnych chwilach wydaję z siebie głos :)

Nie tylko u nas zapadła martwa cisza. Cały rozległy Ziemski świat przestał siebie wyrażać i się ze sobą sercem komunikować,

dlatego milczenie jest wyrazem aprobaty,

i stąd to hulaj, duszo, - piekła nie ma!

Tylko spontan może nas - z tymi naszymi ustami z betonu - jeszcze uratować. Tzw. poprawność i maniery stały się gorsetem, zza którego nie widać ni emocji, ni głębszej myśli, ni żywego człowieka.

W takiej przestrzeni, gdzie łzy suszy kaloryfer, a słońce kryje się nie za horyzontem a za żółtą koparką, nie ma nikogo

Ktoś puka za ścianą (patrz tytuł wiersza) - to kwintesencja typowo polskiej sąsiedzkiej - i szerzej - międzyludzkiej więzi "ty i ja - światy trzy". W gorsecie tych poprawności i manier kontaktujemy się z najbliższym (fizycznie tylko przez ścianę) drugim człowiekiem, jak w więzieniu, albo na poziomie grypsery - albo, kiedy to pukanie staje się uciążliwe, dzwonimy na policję

Author	mck48
Genre	poetry
Form	blank verse
Date added	2013-02-26
Linguistic correctness
Text quality
Views	2300