nadal jestem winny 

zmarnowanym godzinom 

gdy czekałem na lepsze okazje 

a życie minęło mnie ze śmiechem 

wiejskiego lunaparku 

ludziom których twarzy 

nie dostrzegłem 

w zapadającym wieczorze  

naturze przed którą ukryłem się 

w cieniu ciasnego mieszkania 

mimo że codziennie rano 

otwiera moje oczy na park 

reanimuje świeżym zapachem wiosny 

ale przede wszystkim miłości 

której drobną dłoń 

wciąż zrzucam z ramienia