Na czterdzieste czwarte urodziny

Panie Adamie

pisał pan : A imię jego będzie czterdzieści i cztery

a tylko zmęczony materiał

łatwo się poddaje codziennemu przeciążeniu

Wypaliła się iskra

co tliła się tuż obok marzenia

a zetlały materiał miał trzymać się jeszcze

rąbka poddającej się młodości

Tylko codzienność silna -

ona wie na ile przeliczalna jest niedoskonałość

a na ile prawda

dawno rozpaczliwie wręcz rozcieńczona

Choć udaje jeszcze przeźroczystość

mat w nią wtarty

zetlała rdza nie daje się oddzielić od zdrowej reszty

Z popielnika żadna iskra nie zamruga

dla Piotrusia

Jeszcze jedna chwila pochwilna -

jeden rezonans po drugim

odchodzi w coraz bardziej zrudziałą niepamięć

Od wielkiego wybuchu zbyt rozogniony dystans

tylko iskier popioły

zamokły już proch