Odwrotna zwięzłość

z determinacją brną w gąszcz szarych dni

przysiadając po drodze na płatkach błękitnych niezapominajek

w oddali delikatnie błyska światełko rzekomej nadziei

i tli się w nich jasnym ciepłym promieniem

wystawia rękę do bladego ledwo przebijającego się słońca

prawdziwość tkwi w oczach mieniących się tysiącem gwiazd

i w zaufaniu ogromnym obnażającego swe oblicze

przy każdej możliwej okazji

miliony uśmiechów codziennie oswaja smutek ze światem

mordując wiele problemów zwykłej ludności

lapidarne poematy

kiepskie romansidła