On, czyli Wiatr

porwał mnie niespodziewanie

niczym kilka zakurzonych stronic

frapującej księgi

mknął przez małą pustynię

wielkich rozczarowań

czule obserwował każdy ruch

kiedy słuchałam z weną u boku

jaki głos wydaje błękit nieba

tajemniczo na mnie spoglądający

rzekomo ku celowi

doprowadził w bagna alienacji

zostawiając pustkę i jedną łzę goryczy