zmęczenie zawijam jak linę pętla na pętlę 

szare światło z chmur sitem przesiewam 

będzie z tego chleb jakiś a tu deszcz wpada 

na kawę chociaż wszystko już obudzone 

godziny w trzeźwych butach równo pod drzwiami 

kanarek walczy z ciszą 

niby namalowany obrazek warczy na mnie kolorami 

a tu węzeł na dniu niby że poranek