Data pamięci

Nie grymaś, lata nie wysysają bezwstydnej pamięci

i możliwych do przyjęcia możliwości;

to tylko światło odbite od blizny -

zastępcza mamka dla szybkoschnącej krwi.

Nie grymaś; byłaś tylko lekko zabarwiona,

cierpliwa jak długa prosta,

i inne w nas urywaliśmy dialogi,

byle skończyć, nim nadejdzie słowo.

Ono jakoś nie wracało,

za słowem słowo,

coraz bardziej niczym niemowa,

krągle,

płasko,

pod spodem,

między bielą a cieniem.

Słowo piszczy jak półcień.

Nie grymaś;

wszak nawet światło

coraz bardziej mokre.

Słowo już przestało się zabliźniać,

bezwstyd zasnął w pamięci

tak brutalnie zapamietanej.