Data wiary

Uwierzyłaś, że to wszystko ;

miałaś mnie bądź tylko moje zraszane wargi,

zamianę obserwacji na głód.

Z łatwością przechodziłem przez twoją kobiecość,

bezwstydnie obnosiłem sie z nią po mieście;

obce kobiety obszczekiwały mnie zza płotów.

Uwierzyłaś, że serce można tylko utopić-

krwiste kotlety w większych biustonoszach

zapraszały neonami sutków do tak zwanych domowych ognisk.

Ja dla niepoznaki robiłem z nimi zdjęcia

w domowych pantoflach,

pokazywałem obrączkę.

Twoja wiara, tak strzelista jak sucha

(niezmienna w wierze w niezmienność)

i dziś potrafi polować tylko w stadzie.

Uwierz: próżnia wchłania i tła i usta,

nadal szczeka zza odrapanych płotów.

Stado poszło dalej niczym karawana.

A wargi już nie głodne ciebie.