idę do ciebie

rzeczywistej czy wymyślonej

teraz nie jestem pewien

świt obmywa obolałe stopy w wilgoci mchu

koi światłem znów karze wierzyć

między nami las

na scieżki zmęczone upadają drzewa

przedzieram się między barykadą a własnym chcę

na skrzydła ptaków osiada kurz

czarno szarą krzykliwą stworzył

mgłę

niewyrażna lekka gdy cię dościgam

znikasz

i pytam siebie kolejny raz

istniejesz

czy nosisz imię obłęd